Isnin, 16 November 2015

Sajak:Malam

Begitu terang,
Keindahan Sang Purnama,
Pabila jejaknya waktu malam,
Dengan cahaya Sang Purnama.

Begitu indah,
Wahai bintang-bintang,
Di langit yang biru itu,
Berkedipan yang memenuhi ruang angkasa,
Yang membentuk pelbagai corak,
Sebagai satu petunjuk,
Sebagai satu keindahan.

Begitu tenang,
Warna biru pada waktu malam,
Yang mengurangkan bebanan yang memberati,
Juga menenangkan perasaan.

Malam,
Nikmat yang besar ini,
Tidak boleh dibeli,dicipta mahupun diambil,
Yang merupakan sang Pencipta,
Untuk Hambanya yang lemah ini,
Bersujud ataupun tidur.

Ahad, 8 November 2015

Sajak:Impian



Mimpi,
Itulah minda manusia,
Penuh dengan lukisan dunia,
Yang tidak akan dicapai,
Oleh elemen dunia.

Harapan,
Itulah akal manusia,
Yang logik diabaikan,
Dipenuhi dengan lakaran,
Warna-warni,
Sedih,gembira,marah,
Sebagai pemangkin semangat.

Impian,
Manusia tidak terlepas,
Menggapai apa yang diimpikan,
Berbeza dengan manusia,
Yang tiada impian,harapan,
Mahupun mimpi,
Yang penuh dengan kekolotan.

Bangkitlah!
Impian memenuhi citarasa!

Jumaat, 6 November 2015

Sajak:Sahabat


Bilaku rasa sedih,
Hatiku menjadi layu,
Mataku dipenuhi dengan gelumang kaca,
Badanku dihinggapi rasa sejuk,
Ku menjerit kerana keperitan.

Bilaku gembira pula,
Aku menjadi segar,
Riangan yang tidak terkira,
Bersatu dengan satu dekahan,
Gembira yang tidak terkira.

Inilah,
Satu hubungan,
Yang susah dilupuskan,
Yang dikenang saat,
Yang dipahat dengan corak,
Gembira,suka,duka,sedih.

Hubungan ini,
Menguatkan diri,
Menjadi lebih semangat,
Menjadi lebih celik,
Dalam pelbagai urusan.

Sahabat,
Yang dimuliakan dan disanjung,
Yang membawa seribu satu makna,
Yang mewangikan diri,
Dengan Kegembiraan,
Dengan Kesusahan,
Bersama-sama.